Jednym z największych walorów krajobrazowych Górznieńsko-Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego są jeziora. Znajduje się tutaj 29 jezior o powierzchni ponad 1 ha, zajmujących łączną powierzchnię około 490 ha. Najważniejsze jeziora Parku należą do typu rynnowego. Charakteryzują się wąskim i wydłużonym kształtem, średnimi na ogół głębokościami, niewyrównanym dnem – z licznymi przegłębieniami, płyciznami i mało rozwiniętą linią brzegową. Należą tu: Jeziora Bryńskie, J. Górzno, J. Młyńskie oraz J. Księte. W północno-wschodniej części Parku występują jeziora typu morenowego. Są to zbiorniki o znacznych powierzchniach i urozmaiconej linii brzegowej. Ich brzegi są na ogół płaskie, a stoki misy jeziornej łagodnie nachylone. Należą do nich jeziora: Wielkie Leźno, Małe Leźno, Piaseczno i Wlecz. Liczne w granicach Parku są jeziora wytopiskowe tzw. „oczka”. Są to jeziora małe – często poniżej 1 ha, płytkie (z reguły poniżej 3 m), o kształcie okrągłym lub owalnym. W okresie letnim oczka często wysychają. Przykładem jezior wytopiskowych jest jezioro Wądzewnia i niewielkie zbiorniki w północnej części Parku. Wszystkie występujące na terenie Parku jeziora leżą w dorzeczu Drwęcy, z tego tylko 3 położone są w zlewni rzeki Wel, a pozostałe 26 w zlewni rzeki Brynicy. W dorzeczu Wkry i Skrwy nie występują żadne akweny. Do największych jezior na terenie Parku należą: Leźno Wielkie (86,2 ha) i Samińskie (55,6 ha). Najgłębszym zbiornikiem natomiast jest jezioro Wlecz, osiągające głębokość maksymalną 26 m i średnią 10,8 m. Do dość głębokich zalicza się także jezioro Górzno (odpowiednio 16,1 m i 5,3 m), Leźno Wielkie (14,5 m i 5,5 m) oraz Piaseczno (12,5 m i 6,4 m). Najpłytsze jest jezioro Księte, o maksymalnej głębokości 1,4 m, a średniej 1,1 m. Do jezior płytkich należą ponadto Czarny Bryńsk (3,5 m i 2,2 m) oraz Wierzchownia (2,7 m i 2,4 m). Walory krajobrazowe wielu malowniczo położonych jezior obniża stan czystości ich wód. Znaczna część jezior posiada wody silnie zeutrofizowane tj.: Górzno, Młyńskie, Bryńskie Północne. Za najczystsze na terenie Parku uznaje się jeziora: Wlecz, Czarny Bryńsk, Bryńskie Południowe, Piaseczno i Leźno Wielkie.
Brynica jest główną rzeką Górznieńsko-Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego i stanowi oś hydrograficzną tego terenu. Granice Parku obejmują jej 18-kilometrowy odcinek. Wody Brynicy należą do najczystszych w regionie. Rzeka wypływa z niewielkiego mokradła niedaleko leśniczówki Bryńsk Szlachecki. W górnym biegu Brynica zwana jest też Strugą Bryńską. Przepływa przez jeziora Bryńskie Południowe i Północe, a następnie w okolicy wsi Buczkowo żłobi głęboki i stromy jar. Rzeka na tym odcinku jest bardzo kręta i nabiera charakteru górskiego potoku. Zbocza jaru porasta cenny las, którego wiek wynosi około 140-160 lat. Gniazdują tu rzadkie gatunki ptaków tj. bocian czarny, zimorodek i pluszcz. Z uwagi na wysokie walory przyrodnicze i krajobrazowe w 1955 roku jar objęto ochroną w postaci rezerwatu „Jar Brynicy”. W 2001 roku natomiast, po drugiej stronie rzeki utworzono bliźniaczy rezerwat „Jar Brynicy II”. Do Brynicy wpływają: Struga Wlecz, Górzanka, Pissa i Samionka. Rzeka kończy swój bieg niedaleko leśniczówki Długi Most, gdzie wpada do Drwęcy.
Ważnym walorem przyrodniczym Górznieńsko-Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego są mokradła, bagna i trzęsawiska, występujące zwykle w dolinach rzecznych, rynnach jeziornych i obniżeniach wytopiskowych. Zajmują one ok. 5% powierzchni Parku. Najbardziej zwarte kompleksy mokradeł znajdują się w dolinie Brynicy oraz w obszarze wododziałowym Drwęcy-Skrwy w rejonie Okalewo-Płociczno. Niektóre z nich objęte są prawną ochroną przyrody – rezerwat „Mszar Płociczno”. Charakterystycznym elementem krajobrazu Parku są również źródła. Występują one w kontakcie dolin rzecznych i zboczy wysoczyzny morenowej, w miejscach przecięcia warstwy wodonośnej. Liczne źródła wypływają z dużą intensywnością w rynnie Brynicy, rynnie górznieńskiej, południowej części rynny Jezior Bryńskich oraz w dolinie Samionki. Są to głównie źródła typu warstwowo-spływowego.
Zachęcamy do zapoznania się z naszą broszurą informacyjną pt. "Rzeki i jeziora GLPK. Wody, ochrona, turystyka, wędkarstwo" (pdf).