Wydarzenia
-
Zakończono XVIII. zimowe liczenie nietoperzy w Tucholskim Parku Krajobrazowym
22.02.2024
Pracownicy Tucholskiego Parku Krajobrazowego w dniach od 13 do 22 lutego 2024 r. skontrolowali 22 obiekty, spośród których 13 było zasiedlonych przez nietoperze. Odnotowano występowanie dwóch gatunków: gacek brunatny 21 osobników oraz nocek Natterera 2 osobniki. Łącznie 23 nietoperze.
Pracownicy parku przy merytorycznym wsparciu dr. Mateusza Ciechanowskiego z Uniwersytetu Gdańskiego poszukiwali chronione ssaki w przydomowych piwnicach, piwnicach typu „ziemianka”, „lodownia”, piwnicach w budynkach gospodarczych, podziemnym kanale będącym pozostałością starego młyna. Nietoperze hibernujące w trudno dostępnych szczelinach zlokalizowano za pomocą kamery inspekcyjnej.
Wiosną samice nietoperzy gromadzą się w tzw. kolonie rozrodcze, liczące w Polsce od kilku do kilkuset osobników. W maju samica rodzi i wychowuje tylko jedno, rzadko dwa młode w ciągu roku. Późnym latem nietoperze opuszczają swoje letnie schronienia i przenoszą się do zimowisk odbywając niekiedy długie wędrówki. Jesienią, kiedy zaczyna brakować ich podstawowego pokarmu (latających owadów), zapadają ponownie w sen zimowy, zwany hibernacją. Do pełnej aktywności powracają wiosną gdy zrobi się ciepło i zaczynają latać owady.
Najczęstsze kryjówki nietoperzy latem to strychy, szczeliny budynków, wieże kościołów, szpary za okiennicami, dziuple.
Ich zimowe schronienia to piwnice, studnie, fortyfikacje, sztolnie i jaskinie.
W tym roku w ramach podziękowania mieszkańcom parku i Rezerwatu Biosfery Bory Tucholskie, którzy od lat udostępniają nam obiekty na swoich posesjach do przeprowadzenia zimowego liczenia nietoperzy Dyrektor Tucholskiego Parku Krajobrazowego przekazał 17 wyróżnień PRZYJACIEL NIETOPERZY w uznaniu wieloletniego zaangażowania w ochronę nietoperzy.
Jak co roku spotkaliśmy się z ogromną życzliwością mieszkańców parku za co bardzo wszystkim dziękujemy.
Tekst Rafał Borzyszkowski
-
Rok z życia wilków w Tucholskim Parku Krajobrazowym - podsumowanie
17.01.2024
W 2023 roku kontynuowaliśmy monitoring wilka szarego na terenie naszego parku.
W lutym pracownicy Tucholskiego Parku Krajobrazowego odbyli szkolenie przeprowadzone
przez dr. Macieja Szewczykiem z Katedry Ekologii i Zoologii Kręgowców Wydziału Biologii Uniwersytetu Gdańskiego w zakresie zbioru prób (odchody, mocz, sierść itp.) do badań genetycznych wilków.Od 1 stycznia do 9 listopada w terenie na stałe zainstalowane były 3 kamery monitorujące jedną grupę rodzinną.
W połowie listopada zainstalowaliśmy w terenie pięć kolejnych kamer, obejmując stałym monitoringiem dwie kolejne grupy.
14 grudnia na terenie naszego parku pracownicy Brodnickiego Parku Krajobrazowego odbyli szkolenie w zakresie zbioru prób, które przeprowadził dr Maciej Szewczyk.
W tym samym dniu w sali edukacyjnej Tucholskiego Parku Krajobrazowego w Tucholi w godzinach wieczornych odbył się wykład dr. Macieja Szewczyka pn. WILKI – historie prawdziwe z Borów Tucholskich.
W wydarzeniu stacjonarnie wzięło udział ponad 40 osób.
Zorganizowaliśmy również transmisję na żywo, którą oglądało 112 osób.W roku 2023 nasze kamery zarejestrowały 45 zdjęć i 47 filmów dot. tylko wilków.
Udało nam się zarejestrować szczenięta ubiegłoroczne i dwukrotnie tegoroczne.
Przy współpracy z dr. Maciejem Szewczykiem zlokalizowaliśmy ubiegłoroczną wilczą norę oraz w jej pobliżu wilcze legowiska, miejsca zabaw szczeniąt, liczne odchody oraz sierść i pozostałości po wilczych ofiarach. Oddział, w którym znajduje się nora przy współpracy z Nadleśnictwem Woziwoda objęty został wyłączeniem z prac leśnych do 31 sierpnia br.W ciągu całego roku zebraliśmy dokumentację dot. licznych tropów oraz śladów dot. aktywności wilków.
Zebraliśmy 11 prób (odchody, mocz).Wszystkie pozyskane z terenu dane wprowadziliśmy do naszego systemu informacji geograficznej (GIS).
Ponadto zorganizowaliśmy dwa konkursy o tematyce wilczej: XXVII edycja Przyroda wokół nas „Po sąsiedzku z wilkiem” oraz XVIII edycja konkursu Przyroda wokół nas dla szkół specjalnych. W trakcie dni otwartych naszego parku zaaranżowaliśmy kolejne stoisko pn. ZASZNUROWANE TROPY oraz zorganizowaliśmy w ramach ESKAPADY. Poznaj swój region z przewodnikiem wycieczkę krajoznawczą pn. Wilczym tropem w dolinie Zwierzynki – czy wilki wyją do księżyca?
W roku 2024 planujemy kontynuację monitoringu z rozszerzeniem o czwartą grupę rodzinną.
Na wiosnę zaplanowaliśmy szkolenie ze zbioru prób dla kolejnego parku krajobrazowego z województwa kujawsko-pomorskiego oraz drugi wykład dr. Macieja Szewczyka na temat wilków.Tekst Rafał Borzyszkowski
-
Zakończono IV. Jesienną akcję sprzątania rzeki Brdy
08.01.2024
26 września br. Tucholski Park Krajobrazowy był organizatorem IV. Jesiennej akcji sprzątania rzeki Brdy. W wydarzeniu wzięli udział przedstawiciele Gminy Tuchola, Gminy Gostycyn, Nadleśnictwa Woziwoda, Starostwa Powiatowego w Tucholi, Komendy Powiatowej PSP w Tucholi, Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie, Grupy Prewencyjnej WOPR Woj. Kuj.-Pom. Bory Tucholskie, Nadleśnictwa Tuchola, oraz Tucholskiego Parku Krajobrazowego. Łącznie 24 osoby. W tym roku wspólnie posprzątaliśmy rzekę w granicach rezerwatu przyrody Dolina Rzeki Brdy na odcinku Woziwoda-Piła.
O godzinie 8.30 na dziedzińcu przed siedzibą Tucholskiego Parku Krajobrazowego odprawę przeprowadził Dyrektor parku Remigiusz Popielarz oraz Kierownik Grupy Prewencyjnej WOPR Województwa Kujawsko-Pomorskiego Bory Tucholskie Paweł Patoleta. Uczestnicy podzieleni zostali na dwie grupy. Pierwsza sprzątała rzekę Brdę na odcinku Woziwoda – Plaskosz (13 km), druga Plaskosz – Piła (17 km).
Łącznie zebrano 27 worków śmieci, które w ramach współpracy zostały odebrane przez Przedsiębiorstwo Komunalne w Tucholi.
Podsumowanie akcji odbyło się przy Terenowym ośrodku edukacji przyrodniczej i promocji Rezerwatu Biosfery Bory Tucholskie w Pile, gdzie na uczestników czekał ciepły posiłek regeneracyjny. Wszyscy w ramach podziękowania otrzymali okolicznościowe koszulki.
Przedsięwzięcie ma na celu przypominać jak ważna jest troska o środowisko naturalne w którym żyjemy a także zachęcać ludzi do wypracowania drobnych zmian w swoim życiu codziennym, mających niebagatelny wpływ nie tylko na estetykę naszego otoczenia ale także na jakość naszego życia.
Zadanie sfinansowano ze środków własnych województwa kujawsko-pomorskiego.
Poniżej fotorelacja z akcji sprzątania Brdy.Tekst Rafał Borzyszkowski
-
Szkolenie i wykład o wilkach w Tucholskim Parku Krajobrazowym
08.01.2024
14 grudnia br. Tucholski Park Krajobrazowy gościł pracowników Brodnickiego Parku Krajobrazowego w celu przeszkolenia w zakresie zbioru prób do badań genetycznych, które przeprowadził współpracujący z parkiem dr Maciej Szewczyk z Katedry Ekologii i Zoologii Kręgowców Wydziału Biologii Uniwersytetu Gdańskiego. W godzinach porannych udaliśmy się na wybrane powierzchnie, gdzie dr Maciej Szewczyk wyjaśnił w jaki sposób zbierać próby (odchody, mocz, sierść itp.). Uczestnicy szkolenia zaobserwowali w terenie wilczą norę, legowiska, odchody, sierść oraz pozostałości po wilczych ofiarach. W trakcie szkolenia zebraliśmy 18 prób.
Wilcze odchody to źródło DNA konkretnego osobnika. Możemy dowiedzieć się jakie jest jego terytorium oraz czy pochodzi z populacji lokalnej. Porównując wyniki z różnych prób można określić pokrewieństwo poszczególnych osobników oraz całych wilczych grup. Ponadto analizując zawartość odchodów możemy poznać dietę konkretnego osobnika. W terenie miejsca znaczeń (odchody, mocz) pozwalają również ustalić wielkość terytoriów poszczególnych rodzin.
Tożsame szkolenie dla pracowników Tucholskiego Parku Krajobrazowego odbyło się 9 lutego br.
Po części terenowej, w sali edukacyjnej Tucholskiego Parku Krajobrazowego w Tucholi o godz. 18.00 dyrektor parku Remigiusz Popielarz oficjalnie rozpoczął część teoretyczną i zaprosił na wykład dr. Macieja Szewczyka pn. WILKI – historie prawdziwe z Borów Tucholskich, który przedstawił kilka tematów:
Czy powinniśmy bać się wilków i czy one boją się nas?
Wilcze CSI - czego możemy się dowiedzieć z wilczego DNA
Skąd wzięły się tucholskie wilki i ile ich jest?
Jeleń, daniel, krowa, a może bóbr? Czym żywią się tucholskie wilki?
Następnie prelegent zaprezentował filmy z fotopułapek, a na koniec zaproszono uczestników spotkania do wspólnej dyskusji.
W wydarzeniu wzięli udział przedstawiciele Nadleśnictwa Czersk, Nadleśnictwa Rytel, Nadleśnictwa Tuchola, Nadleśnictwa Woziwoda, Nadleśnictwa Zamrzenica, Gminy Lubiewo, Gminy Śliwice, Gminy Tuchola z terenu parku, pracownicy Brodnickiego Parku Krajobrazowego, uczniowie Technikum Leśnego im. Adama Loreta w Tucholi wraz z opiekunem, a także osoby zainteresowane wilczym tematem i sympatycy naszego parku. Łącznie ponad 40 osób.
Ponadto zorganizowaliśmy transmisję na żywo na naszym parkowym fanpage´u, którą oglądało 112 osób.
Wydarzenie cieszyło się dużym zainteresowaniem. Wszystkim bardzo dziękujemy za uczestnictwo.
Relacja z transmisji na żywo dostępna jest na fanpage´u Tucholskiego Parku Krajobrazowego.Tekst Rafał Borzyszkowski
-
Nie wszyscy śpią kiedy na to pora. Pomagajmy zwierzętom świadomie!
08.01.2024
5 grudnia przy współpracy z Gminą Tuchola i wolontariuszem P. Emilem, Tucholski Park Krajobrazowy przekazał 3 jeże zachodnie do Ośrodka Rehabilitacji Zwierząt „Azyl dla Jeży” w Solcu Kujawskim. Dwa z nich zostały znalezione w Tucholi, a trzeci w Silnie. Wolontariusz nadał im imiona: Kościuszek 1, Kościuszek 2 i Śnieguś.
Zima to czas kiedy jeże powinny zapaść w sen zimowy. Niestety zaobserwowaliśmy, że jeże chodzą po śniegu. Pani Beata Woźniacka z ORZ informuje, że jeże chodzące po śniegu nie przeżyją i trzeba je przygotować do ponownej próby hibernacji, poza tym często trafiają chore, np. z zapaleniem płuc lub ze zbyt niską wagą poniżej 700 g, co nie rokuje na wiosnę ich powrotu do środowiska. Pewne jest to, że jest przyczyna z powodu, której zaburzony jest ich zegar biologiczny i nie pozwala hibernować. Tropiąc je po śladach na śniegu znamy już odpowiedź, dlaczego niektóre jeże na terenie miasta nie zasnęły. Przyczyną jest dostęp do pokarmu dla kotów.
Wszystkim opiekunom kotów zalecamy postawienie misek z karmą na wysokości ok. 50 cm, do których jeż będzie miał utrudnione wdrapanie się i może to rozwiąże w jakimś stopniu problem w następnych latach.
Na wiosnę jeże z ośrodka powrócą do środowiska naturalnego.Tekst: Dorota Borzyszkowska
Warto zobaczyć
-
Muzeum Borów Tucholskich
11.09.2013
Aby poznać codzienne życie Borowiaków, faunę i florę Borów Tucholskich warto skierować się do Muzeum Borów Tucholskich w Tucholi.
-
Grodzisko w Raciążu
12.02.2014
Gród Raciąż był usytuowany na istniejącej niegdyś wyspie, otoczonej wodami jeziora Śpierewnik, kilka kilometrów od wsi Raciąż. W ciągu kilku ostatnich wieków wody jeziora obniżyły się i dawna wyspa stała się półwyspem. Podczas systematycznych badań archeologicznych wydobyto wiele pozostałości kultury materialnej tutejszej ludności, głównie z okresu średniowiecza.
-
KOPALNIA WĘGLA BRUNATNEGO W PILE K. GOSTYCYNA
06.03.2018
Kopalnia Montania jest jedyną zachowaną w Polsce północnej kopalnią węgla brunatnego wydobywanego metodami podziemnymi. W okresie od 1900 do 1910 z kopalni wydobywano średnio 10 tysięcy ton węgla rocznie, który trafiał głównie na rynek niemiecki do Berlina pod nazwą „Gostycyński Węgiel Brunatny”. Eksploatacja węgla odbywała się tradycyjnymi metodami górniczymi poprzez drążenie chodników wydobywczych obudowanych drewnem w pokładach węgla i wydobywaniu go na powierzchnię za pomocą wózków górniczych i siły parowej.
-
Bunkier oddziału AK „Jedliny”
12.02.2014
W okresie II wojny światowej działały na terenie Borów Tucholskich grupy konspiracyjne, które potem zasilały oddziały partyzanckie. W 1944 r. nasilił swoją działalność oddział „Jedliny - 102” AK pod dowództwem por. Jana Sznajdera „Dęba”.
-
Park dendrologiczny „Nad Stążką”
12.02.2014
To wyjątkowe i urokliwe miejsce położone jest w sąsiedztwie zabudowań Nadleśnictwa Tuchola mieszczących się w Gołąbku, nad rzeką Stążką, przy trasie Tuchola - Tleń (ok. 8 km od Tucholi). Na powierzchni ponad 2,5 ha, można spotkać około 150 zinwentaryzowanych gatunków drzew.
-
Raciąski Młyn
15.04.2014
Od XIV wieku znajdował się tu młyn wodny, a od początku XX wieku także tartak. W 1921 roku uruchomiono turbinę elektryczną. Młyn działał w miejscowości do lat 60. XX wieku. W latach 80. XX wieku rozebrano starszą część młyna zbudowaną z muru pruskiego, pozostawiając pochodzący z 1913 roku budynek młyna wodno-parowego z czerwonej cegły. Obecnie po dawnym młynie i tartaku pozostały tylko ruiny zabudowań oraz fragmenty śluz i zastawek.