Cisy Staropolskie im, Leona Wyczółkowskiego
Najstarszy, jeden z najbardziej znanych i cenionych w Polsce rezerwatów leśnych, utworzony Zarządzeniem Ministra Leśnictwa z dnia 18.06.1956 r. ogłoszonym w Monitorze Polskim Nr 59, poz. 719, z dnia 16.07.1956 r. oraz Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 10.04.1978 r. ogłoszonym w Monitorze Polskim Nr 15, poz. 53, z dnia 26.04.1978 r. zmieniającym wcześniejsze zarządzenie. Powierzchnia 85,73 ha nad jeziorem Mukrz. Ochronie podlega tu fragment dawnej puszczy z największym w Polsce naturalnym stanowiskiem cisa pospolitego. Jest on pod ścisłą ochroną prawną już od 1827 roku. Wśród mieszanego lasu (sosna, dąb, lipa, klon, jawor, jesion, brzoza, olcha) rośnie w tutejszym uroczysku około czterech tysięcy kilkusetletnich okazów cisa, a wśród nich „Chrobry” o pierśnicy 2,5 m. Prócz tego w rezerwacie spotkać można prawie wszystkie drzewa i krzewy dziko rosnące na polskim Niżu. Bogate jest też runo z licznymi gatunkami roślin chronionych i rzadkich. Wstęp do rezerwatu dozwolony jedynie z przewodnikiem. Przewodnik mieszka w zabudowaniach położonych bezpośrednio przy parkingu przed wejściem do rezerwatu - kontakt poprzez muzeum w Tucholi lub telefonicznie 0602-280-625, 090-636-335.
Jezioro Mętne
Rezerwat torfowiskowy, ustanowiony Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 10 maja 1963 r. (M.P. 1963 nr 49 poz. 251), na obszarze 53, 28 ha położonym na północ od wsi Rytel. Staraniem leśników Nadleśnictwa Czersk, Wojewoda Pomorski Rozporządzeniem Nr.86/06 z dnia 19 września 2006 r. powiększył obszar rezerwatu o przylegające w północnej części torfowiska. Podstawowym celem powiększenia rezerwatu do pow. 103,35 ha było podjęcie skuteczniejszych działań ochronnych na obszarze całego torfowiska stanowiącego niepodzielny układ hydrologiczny i ekologiczny. Rezerwat „Mętne” położony jest w południowej części głównego kompleksu obrębu Giełdoń w leśnictwie Ostrowy i w skład jego wchodzi Jezioro Mętne oraz otaczające je tereny podmokłe. Na obszarze tym dominują fitocenozy nieleśne, typowe dla torfowisk przejściowych i wysokich, tam też zlokalizowane jest stanowisko brzozy niskiej Betula humilis (dla ochrony której rezerwat został utworzony), zamieszczonej w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin (EN) i objętą ścisłą ochroną gatunkową oraz ważki-iglicy małej Nehalennia speciosa – gatunku chronionego i uznanego za silnie zagrożony w Polsce. Na terenie rezerwatu występują również inne ciekawe elementy flory i fauny m.in.: rosiczka okrągłolistna, bagno zwyczajne, turzyca bagienna, żmija zygzakowata, zaskroniec, padalec. Rezerwat jest również ostoją żurawia. Występujące tu fitocenozy odznaczają się dużym stopniem naturalności. Rezerwat jest zamknięty dla ruchu turystycznego.
Jelenia Góra
Rezerwat leśny - częściowy „Jelenia Góra” im. Kazimierza Szlachetki został utworzony Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 11.12.1995 r. ogłoszonym w Monitorze Polskim Nr 2, poz. 29, z dnia 10.01.1996 r. Rezerwat położony jest w północnej części obrębu Wierzchlas w leśnictwie Jeleniagóra. Ogólna powierzchnia rezerwatu wynosi 4,39 ha.
Rezerwat utworzono w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych stanowiska cisa pospolitego. Przedmiotem ochrony w rezerwacie "Jelenia Góra" jest cis (Taxus baccata), występujący na zróżnicowanym troficznie siedlisku z przewagą lasu mieszanego świeżego w drzewostanach antropogenicznie przekształconych. Godny uwagi jest fakt, że cis na terenie rezerwatu, w przeciwieństwie do innych rezerwatów, bardzo dobrze odnawia się i rozszerza swój zasięg. Liczebność populacji cisów określa się obecnie na ok. 1,1 tys. okazów. Około 60% cisów to nalot o wysokości do 25 cm, zaś największe okazy osiągają wysokość około 9 m. Flora rezerwatu jest bogata, jak na niewielki powierzchniowo obszar. Stwierdzono występowanie trzech zbiorowisk roślinnych i 69 gatunków roślin naczyniowych, w tym kilku chronionych - min. Lilium martagon, Chimaphila umbellata i Vinca minor.
Czapliniec-Koźliny
Rezerwat leśny i ptasi, utworzony Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14.06.1996 r. ogłoszonym w Monitorze Polskim Nr 37 poz. 371, z dnia 21.06.1996 r. Rezerwat położony jest w północnej części obrębu Świekatówko w leśnictwie Bruchniewo. Ogólna powierzchnia rezerwatu wynosi 23,21 ha.
Rezerwat utworzono w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych miejsca lęgowego kolonii czapli siwej. Przedmiotem ochrony w rezerwacie „Czapliniec Koźliny” jest kolonia czapli siwej (Ardea cinerea). Kolonia ma charakter zwarty, skupiony w kształcie elipsy i grupuje kilkadziesiąt gniazd położonych pojedyńczo lub po kilka na sosnach. Oprócz czapli siwej gatunkami lęgowymi na terenie rezerwatu są dzięcioł duży (Dendrocopus major) i dzierzba gąsiorek (Lanius collurio).
Wszystkie zarządzenia do pobrania tutaj: