My, leśne mrówki jesteśmy owadami społecznymi tzn. nasza wielka rodzina składa się z królowej, samców i robotnic.
KRÓLOWA – najważniejsza mrówka wśród nas. To ona rozpoczęła budowę gniazda i dzięki niej istnieje nasz ród.
ROBOTNICE (bezpłodne samice) – pracują bardzo ciężko przy budowie mrowiska.
POZOSTAŁE – piastunki, opiekują się jajami złożonymi przez królową.
Pracowicie mijają dni mrówkom. Dźwigają zewsząd gałązki, znoszą igły i suche źdźbła trawy. Praca idzie bardzo szybko, gdyż mrówki pomagają sobie wzajemnie. Gdy gałązka jest zbyt ciężka dźwiga ją nie jedna lecz wiele mrówek. A rodzina jest liczna, bo składa się z wielu tysięcy osobników. Z każdym dniem mrowisko rośnie coraz szybciej.
KOPIEC – budowla wznosząca się ponad metr nad ziemią. Wewnątrz wygląda jak labirynt korytarzy, komór i chodników. Część podziemna mrowiska jest jeszcze bardziej rozległa i sięga do 2 m pod ziemię. „Drobny mrówczy ludek Swojej mrówczej pracy Nigdy nie żałował. W gaiku nad dróżką Dzień po dniu pracował Aż zbudował to zamczysko Rodzinne mrowisko. A ty patrzysz I podziwiasz W tym mrowisku Wszystko”. Ewa Szelburg – Zarembina
MRÓWKA RUDNICA – należy do tzw. Rudych mrówek leśnych, uważanych za owady niezwykle pożyteczne, gdyż oczyszczają las ze szkodników owadzich. Mrówki są bardzo żarłoczne. Trudno się dziwić. Aby wykonać tak ciężką pracę potrzeba im dużo siły. Najlepszym mrówczym przysmakiem jest spadź – substancja wydzielana przez mszyce. Mrówki nie robią jednak zapasów na długą i mroźną zimę. Od jesieni do wiosny po prostu śpią.
JEŚLI ZOBACZYSZ W LESIE KOPIEC, NIE NISZCZ GO. POMYŚL JAK WIELE MRÓWCZEJ PRACY WŁOŻYŁYŚMY W JEGO BUDOWĘ.