Ścieżka przyrodnicza Wielkie Łunawy (projekt)
Położona jest w kompleksie leśnym, ciągnącym się wzdłuż zbocza Wisły, między Gogolinem a Wielkimi Łunawami. Długość ścieżki wynosi około 2,5 km. Jest bardzo interesująca ze względu na występowanie rzadkich, często chronionych gatunków roślin kwitnących wiosną.
Ścieżka rozpoczyna się na skraju wsi Wielkie Łunawy od niewielkiego stawu przy drodze Chełmno-Grudziądz. Wędrówka brzegiem stawu, daje możliwość obserwacji gatunków wodnych i przybrzeżnych flory i fauny. Z gatunków wodnych dominuje moczarka kanadyjska i rzęsa wodna. Na brzegu stawu występuje olsza szara, z fauny różne gatunki ślimaków. W okresie wiosny obserwować można stadia rozwojowe płazów, skrzek kijanki, młode żaby i kilka gatunków ważek. Do stawu wpływają trzy źródła, które tworzą półkoliste nisze gdzie nanoszony jest materiał skalny.
Ścieżka wiedzie zboczem porośniętym lasem grądowym gdzie występują różne gatunki drzew: wiąz górski, lipa drobnolistna, jesion wyniosły, klon zwyczajny. Wiosną obserwować można duże zbiorowisko rzadko spotykanej rośliny - czosnku niedźwiedziego a z innych interesujących gatunków konwalię majową, kokoryczkę wielokwiatową, konwalijkę dwulistną, kopytnika pospolitego. Tu i ówdzie powierzchnię gleby i dolne partie drzew oplata bluszcz pospolity - jedna z nielicznych krajowych lian pod ochroną. Na trasie znajduje się skupisko pomnikowych, około dwustuletnich dębów bezszypułkowych oraz jar o stromych zboczach porośniętych lasem grądowym z przewagą grabu pospolitego. Ścieżka obejmuje również zagadnienia związane z uprawami leśnymi gdyż na małej śródleśnej polanie znajdują się młodniki dębowe. Na terenie ścieżki spotkać można dzika i sarnę a w pobliskim borze niewielkie wniesienia, kurhany - miejsca pochówków.
Ścieżka przyrodnicza "Czarcie Góry"
Trasa ścieżki przyrodniczej związana jest głównie z krajobrazem dna doliny i strefy zboczowej; reprezentuje procesy erozji bocznej Wisły, procesy stokowe (ruchy masowe) oraz erozję wąwozową. Charakterystyczne są również procesy hydrograficzne, przede wszystkim wypływy wód podziemnych na różnych wysokościach na zboczu i u jego podstawy (źródła, wycieki) oraz odpływ powierzchniowy (cieki w dolinach erozyjnych i wąwozach). W rejonie ścieżki można spotkać wiele typów gleb: brunatne, deluwialne próchniczne, aluwialne (mady), gleby mułowo-torfowe oraz gleby początkowego stadium rozwoju (inicjalne).
Krajobraz ten charakteryzuje się ogromną różnorodnością zbiorowisk roślinnych oraz procesów ekologicznych (różne stadia sukcesji regeneracji i degeneracji zbiorowisk roślinnych). Najbardziej charakterystyczne są zbiorowiska lasów grądowych, złożonych z dębu szypułkowego i bezszypułkowego, lipy drobnolistnej, jaworu, grabu i klonu zwyczajnego. Zbiorowiska źródliskowe i wodne reprezentowane są przez skrzyp olbrzymi, który podlega ochronie prawnej, dorasta do 1,5m wysokości i stanowi bogate stanowisko tego gatunku w województwie kujawsko-pomorskim. Występują również zbiorowiska antropogenne - łąki i sady oraz winorośla, które znane są z dość dużych wymagań cieplnych.
Ścieżka dydaktyczna "Czarcie Góry" wiedzie od Świecia do Sartowic wraz z czarnym szlakiem turystyki pieszej. Ścieżka ma długość około 10 kilometrów, a wędrówka nią pozwala prześledzić bogactwo i różnorodność komponentów oraz procesów związanych z funkcjonowaniem doliny dużej rzeki niżowej. Flora występująca na tym terenie jest nie tylko bogata, ale także silnie zróżnicowana i obfitująca w rzadkie rośliny, które wraz z procesami oraz zjawiskami zachodzącymi na zboczu tworzą malowniczy krajobraz rzadko spotykany w dolinach dużych rzek europejskich. Najbardziej urozmaicony odcinek ścieżki, który charakteryzuje się wyjątkowymi walorami naukowymi, dydaktycznymi i krajobrazowymi znajduje się w okolicach miejscowości Wiąg. Dzięki ścieżce można śledzić i podziwiać nieokiełznaną oraz ciągle zaskakującą nas przyrodę.