W centrum wsi znajduje się pałac tzw „nowy”, który został zbudowany w 1849 r. a w 1891 r. przekształcony i powiększony o salę balową, pałacyk myśliwski i kaplicę. Przy pałacu rozciąga się park z XVIII w., w głębi którego znajduje się ruina neoromańskiego mauzoleum grobowego z 1878 r. dawnych właścicieli. W parku rośnie szereg pomnikowych drzew.
W zachodniej części założenia pałacowo-parkowego w Ostromecku znajduje się drugi pałac tzw. „stary”, zbudowany w latach 1758-66 w wielki czworobok. Przebudowany w XIX w. zachował się do czasów współczesnych. Przy pałacu znajduje się park z 1 poł. XVIII w. Spod pałacu rozciąga się panorama na Wisłę i Fordon.
W Ostromecku znajduje się kościół p.w. św. Mikołaja, Stanisława Bpa i Jana Chrzciciela, który został wzniesiony w XV w., w miejscu dawnego drewnianego. Przed kościołem rosną dwa pomnikowe żywotniki wschodnie.
W Ostromecku zachował się również zespół obiektów Wytwórni Wód Stołowych „Ostromecko”. Tworzą go trzy obiekty zabytkowe określane jako „Ostromecko-Zdrój”.
Istnieje tu 8 zinwentaryzowanych i opisanych źródeł: 7 na terenie rezerwatu Las Mariański i jedno we wsi, poniżej kościoła. Wszystkie źródła wypływają ze zbocza skarpy na poziomie ok. 40 m n.p.m. Eksploatację źródła rozpoczęto w 1894 r.
Do końca I wojny światowej woda nazywała się „Marien-Quelle” (od imienia małżonki dawnego właściciela), a w okresie międzywojennym - Ostromecko. W czasie II wojny światowej dzierżawcami rozlewni byli Niemcy. Wodę produkowano dla potrzeb armii niemieckiej i wysyłano ją między innymi do Afryki. W okresie powojennym źródłami gospodarowali państwowi i prywatni przedsiębiorcy.
W 1976 r. uruchomiono nowy zakład, który rozpoczął dynamiczny rozwój wytwórni. Woda ze źródła jest słabo zmineralizowana typu wodorowęglanowo-wapniowego z dużą zawartością jonu siarczanowego, nisko sodowa. Woda nie jest poddawana żadnym zabiegom chemicznym ani uzdatniającym. Woda Ostromecko od początku cieszyła się uznaniem, na wielu imprezach wystawienniczych w kraju i za granicą.