Grodzisko w Radoszkach to pozostałość po późnośredniowiecznym gródku rycerskim, który funkcjonował tutaj na przełomie XIV i XV wieku. Leży na niewielkim cyplowatym wyniesieniu wcinającym się w podmokłe łąki. Nieopodal znajdują się dwa stawy połączone bezimiennym ciekiem wodnym. Nasyp grodu wzniesiony został na planie zbliżonym do czworokąta. Jego pozostałość posiada obecnie kształt graniastosłupa o zaokrąglonych krawędziach i ściętym wierzchołku. Kopiec osiąga wysokość 4-5 m. Podstawa grodziska ma wymiary ok. 25 x 30m. Na północ od grodziska znajduje się wielkie nieckowate zagłębienie – prawdopodobnie ślad po dawnej fosie. W okresie międzywojennym obiekt był ustawicznie podorywany, wskutek czego następowało intensywne obsuwanie się jego stromych stoków.
Dzięki badaniom archeologicznym prowadzonym przez Muzeum w Brodnicy w latach 1982-1984 odkryto ślady trzech zabudowań kopca: reliktu wieży obronnej z ławą fundamentalną, reliktu kuźni oraz reliktu zabudowania mieszkalno-gospodarczego. Funkcjonowanie gródka w świetle źródeł archeologicznych datuje się na schyłek XIV – początek XV wieku. Przypuszcza się, że osada powstała w 1402 roku. Zniszczenie gródka identyfikuje się z pożarem podczas działań wojennych z 1414 roku, czyli polsko-krzyżackiej tzw. wojny głodowej. Grodzisko widnieje w krajowym rejestrze zabytków.
Opracował: Tomasz Górny
Źródła:
Grążawski K. 1988. Późnośredniowieczny gródek rycerski w Radoszkach gmina Grążawy w świetle badań archeologicznych. W: Bilski S. (red.). Szkice brodnickie. Towarzystwo Miłośników Ziemi Michałowskiej. Toruńskie Towarzystwo Kultury. Brodnica-Toruń.
Grążawski K. 2006. Z badań archeologicznych średniowiecznego pogranicza ziemi brodnickiej i lubawskiej. W: Grążawski K. (red.). Szkice brodnickie, tom III. Towarzystwo Miłośników Ziemi Michałowskiej w Brodnicy.