Góra Św. Wawrzyńca

Rezerwat „Góra Św. Wawrzyńca” należy do najmniejszych rezerwatów położonych w Dolinie Dolnej Wisły. Jego powierzchnia obejmuje zaledwie 0,75 ha, a łączna długość granicy wynosi niespełna 510 metrów. 

Celem utworzenia rezerwatu było zachowanie stanowiska roślinności stepowej z ostnicą włosowatą (Stipa capillata), która porasta południowe zbocze uformowanego sztucznie wału obronnego dawnego grodu. Północne zbocza wału porastają drzewa: jesion wyniosły (Fraxinus excelsior), jesion pensylwański (F. pensylvanica), klon pospolity (Acer platanoides), klon jawor (A. pseudoplatanus),  klon polny (A. campestre), dąb szypułkowy (Quercus robur) oraz topola biała (Populus alba). W warstwie runa zaobserwować można kokorycz pustą (Corydalis cava), kokorycz pełną (C. solida), złoć małą (Gagea minima), świerząbka gajowego (Chaerophyllum temulum)  oraz gatunki łąkowe i murawowe, takie jak wiązówka bulwkowa (Filipendula vulgaris) i rutewka mniejsza (Thalictrum minus). Po wschodniej stronie wału znajdują się zbiorowiska zaroślowe a na zachodnim zboczu występuje trzcinnik piaskowy (Calamagrostis epigejos) oraz robinia akacjowa (Robinia pseudoacacia).

Głównym zagrożeniem dla roślinności stepowej w rezerwacie jest sukcesja roślinności drzewiastej i krzewiastej, która powoduje zacienienie zbocza, zmniejszenie nasłonecznienia i wzrost wilgotności podłoża a co za tym idzie napływ gatunków ruderalnych i powolne przekształcenie się murawy kserotermicznej w suchą łąką świeżą.

W północnej części rezerwatu znajduje się głęboki wąwóz, w dnie którego płynie struga. W zachodniej części, u podnóża wysokiego zbocza widnieje Jezioro Starogrodzkie (południowe), które jest nielicznym tak dużym nad dolną Wisłą starorzeczem. W środkowej części rezerwatu znajduje się droga, która prowadzi na majdan dawnego grodziska i do punktu widokowego na dolinę Wisły. Dodatkowo w sąsiedztwie rezerwatu przebiega żółty szlak turystyczny „Rezerwatów Chełmińskich”.

Podlegający ochronie rezerwatowej wał jednocześnie należy do pozostałości zespołu osadniczego z pierwszej połowy X wieku. Ośrodek ten wiązany jest przez badaczy z pierwotną lokalizacją Chełmna.