Wody

Wisła

Pod względem hydrograficznym cały obszar Zespołu Parków położony jest w dorzeczu Wisły, znaczna jego część w zlewni bezpośredniej. W granicach ZPKChiN do Wisły wpływają dwa duże, lewobrzeżne dopływy: Wda (Czarna Woda) i Mątawa, które zbierają wody z rozległych obszarów sandrowych i pojeziernych.

Wisła w swym dolnym odcinku charakteryzuje się występowaniem najwyższych rocznych stanów wody w marcu lub kwietniu, rzadziej w lipcu i sierpniu. Wiosenne wysokie wody związane są ze spływem wód roztopowych, często połączonych ze spływem kry, utrudniającym warunki przepływu. Z kolei wezbrania letnie wywoływane są ulewnymi opadami w górnej, rzadziej środkowej części dorzecza. Najniższe stany (niżówki) występują głównie w grudniu, sporadycznie w lipcu. W ciągu ostatniego tysiąclecia w dolnym odcinku Wisły miało miejsce co najmniej kilkaset powodzi. W większości przypadków wywoływane były dużą ilością wód roztopowych i związanymi z tym zatorami lodowymi. Zdarzały się też przypadki powodzi letnich będących wynikiem obfitych i długotrwałych opadów. Cały odcinek koryta Wisły na terenie Parku jest uregulowany w postaci obwałowań i umocnień brzegu przy pomocy około 1000 ostróg. Szerokość koryta waha się w przedziale od 200 do 430 m.

Na obszarze Zespołu Parków występuje 117 jezior o łącznej powierzchni ok. 239 ha. Określenie całkowitej ilości wody zawartej w jeziorach było możliwe jedynie w oparciu o obliczenia szacunkowe. Tylko dla dwóch zbiorników (Starogrodzkie Północne, Skrzynka) istnieją aktualne i kompletne dane morfometryczne IMGW, umożliwiające określenie wielkości ich zasobów wodnych.

Dominującym typem genetycznym występujących tu jezior są zbiorniki będące pozostałością dawnego koryta Wisły - starorzecza, w mniejszym stopniu jeziora wypełniające zagłębienia międzywydmowe oraz zbiorniki nierównomiernej akumulacji lodowcowej i wytopiskowe.

Zestawienie parametrów morfometrycznych większych zbiorników jeziornych na terenie ZPKChiN.