Płutowo

Rezerwat „Płutowo” swym zasięgiem obejmuje głęboko wcięty parów znajdujący się na zboczu doliny Wisły pomiędzy miejscowościami Kiełp i Płutowo. Dnem parowu płynie struga a leśny krajobraz rezerwatu urozmaicają liczne powalone i połamane konary.

Obszar rezerwatu porośnięty jest rzadko spotykanym typem lasu mieszanego, w tym grądu środkowoeuropejskiego oraz subkontynentalnego. Drzewostan tworzą: grab (Carpinus), dąb szypułkowy (Quercus robur), lipa drobnolistna (Tilia cordata), klon pospolity (Acer platanoides), jesion (Fraxinus), trzy gatunki wiązów: pospolity (Ulmus minor), szypułkowy (U. laevis), górski (U. glabra) oraz brzoza brodawkowata (Betula pendula), olsza czarna (Alnus glutinosa), topola osika (Populus tremula) oraz kasztanowiec zwyczajny (Aesculus hippocastanum) i robinia akacjowa (Robinia pseudoacacia). Poza tym w rezerwacie obserwujemy gatunki rodzime obce lokalnej florze, takie jak: jarząb szwedzki (Sorbus intermedia) i świerk pospolity (Picea abies). W południowej części rezerwatu, na dnie parowu rośnie sztucznie nasadzona topola kanadyjska (Populus canadensis). Pośród krzewów występują: leszczyna pospolita (Corylus avellana), trzmielina europejska (Euonymus europaeus), wiciokrzew suchodrzew (Lonicera xylosteum), bez czarny (Sambucus nigra), dereń świdwa (Cornus sanguinea).

Wczesną wiosną w warstwie runa dominują: kokorycz pusta (Corydalis cava), ziarnopłon wiosenny (Ficaria verna), przylaszczka pospolita (Hepatica nobilis) oraz pięciornik (Potentilla). Osobliwością rezerwatu jest obecność krajowej liany – bluszczu pospolitego (Hedera helix).

Obszar rezerwatu „Płutowo” podlega ochronie ścisłej i znajduje się w całości w granicach obszaru Natura 2000 „Zbocza Płutowskie” (PLH040040).

W rezerwacie „Płutowo” udostępniono obszar do celów edukacyjnych, przeznaczony wyłącznie do ruchu pieszego. Jest to 300-metrowy odcinek ścieżki edukacyjno-przyrodniczej zlokalizowanej w południowej strefie rezerwatu. Niestety ścieżka jest słabo oznakowana a jej przejście uniemożliwiają zwalone pnie drzew i krzewów. Ścieżka urywa się w obszarze stromej skarpy jaru w okolicy jednej z tablic z nazwą rezerwatu. Dasze przejście przez głęboki jar i płynącą wodę odbywa się poza granicami rezerwatu. U wylotu parowu – u podnóża zbocza doliny znajduje się stanowisko edukacyjne wyposażone m.in. w drewniane ławy, grę edukacyjną, tablice informacyjne o rezerwacie i obowiązujących zakazach oraz tablicę z ciekawostkami dendrologicznymi i opisami kilku gatunków drzew.