Rezerwat jest cennym obiektem nie tylko ze względu na walory przyrodnicze, ale również z uwagi na nietypowe położenie i różnorodna rzeźbę terenu. Obszar rezerwatu obejmuje kolejno część płaskiej doliny i wierzchowinę wysoczyzny położoną na wysokości 75 m n.p.m., stromą skarpę i zbocze powstałe w wyniku erozji bocznej Wisły (osiągające nachylenie nawet do 45o) oraz kompleks czterech połączonych ze sobą zbiorników, powstałych w wyniku regulacji rzeki Wisły na końcu XIX i na początku XX wieku. Prawie 90 % terenu rezerwatu porastają lasy.

Rezerwat położony jest na równinie zalewowej w odległości od 120 do 380 metrów od prawego brzegu Wisły. Wzdłuż jego północnej granicy występują przegłębienia wypełnione wodą. Rezerwat znajduje się w obszarze Natura 2000 tj. Specjalnym Obszarze Ochrony Ptaków Dolina Dolnej Wisły (PLB 040003) oraz Obszarze Specjalnej Ochrony Siedlisk Solecka Dolina Wisły (PLH 040003).

Rezerwat obejmuje malowniczo usytuowany śródleśny jar, którego dnem płynie okresowo wysychający strumień z licznymi zakolami o nazwie Czerwona Woda.

Rezerwat położony jest przy drodze wojewódzkiej nr 551 ze Strzyżawy do Wąbrzeźna, pomiędzy miejscowościami Nowy Dwór i Dąbrowa Chełmińska. Głównym celem ochrony w rezerwacie jest kolonia czapli siwej (Ardea cinerea).

Skład gatunkowy rezerwatu jest zbliżony flory rezerwatu „Łęgi na Ostrowiu Panieńskim”. Drzewostan stanowią: wiąz pospolity (Ulmus minor), dąb szypułkowy (Quercus robur) oraz jesion wyniosły (Fraxinus excelsior). W mniejszej liczbie występują: topola biała (Populus alba), topola czarna (P. nigra), wierzba krucha (Salix fragilis) oraz wierzba biała  (S. alba).

Rezerwat posiada charakter nieregularnego pasa dochodzącego w najszerszym miejscu do 230 metrów. Długość rezerwatu mierzona w linii prostek wynosi 1,64 km. Rezerwat ten jako jedyny ze wszystkich rezerwatów położonych nad dolną Wisłą posiada otulinę o łącznej powierzchni 9,56 ha. Otulina ma zabezpieczyć rezerwat przed zagrożeniami zewnętrznymi wynikającymi z działalności człowieka i ma być użytkowana w formie łąki lub pastwiska, w przypadku działek budowlanych obejmować teren biologicznie czynny.

Rezerwat położony jest w sąsiedztwie rezerwatu „Ostrów Panieński” i chroni drzewostan łęgowy o charakterze naturalnym. W całości leży na obszarze Natura 2000 Solecka Dolina Wisły (PLH 040003). 

Rezerwat położony jest w obrębie zwartego kompleksu leśnego zarządzanego przez PGL LP Nadleśnictwo Toruń. Centralną część rezerwatu stanowi śródleśne torfowisko, które w 2009 roku ze względu na swoje wysokie walory przyrodnicze i różnorodność biologiczną zostało ujęte w Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 jako Specjalny Obszary Ochrony Siedlisk (SOO). Obszar o powierzchni 5,27 ha i nazwie Torfowisko Linie (PLH 040020). 

Rezerwat ten powstał ze względu na wysokie walory krajobrazowe, liczne źródła i dobrze zachowany fragment starego drzewostanu liściastego. Jego prawie połowa znajduje się w granicach obszaru Natura 2000 Solecka Dolina Wisły (PLH040003). Nazwa rezerwatu pochodzi od eksploatacji źródła zasobnego w wodę alkaliczną, do dziś zwanego „Źródłem Marii”.

Rezerwat położny jest na południowym krańcu zwartego kompleksu leśnego Borów Tucholskich. Posiada urozmaiconą rzeźbę terenu, na którą składają się wysokie strome zbocza, niewielkie doliny z wcięciami erozyjnymi oraz część równiny zalewowej. Celem ochrony w rezerwacie jest zachowanie grądu zboczowego z chronionymi i rzadkimi gatunkami roślin zielnych. 

Rezerwat „Zbocza Płutowskie” jest jednym z większych rezerwatów stepowych w Dolinie Dolnej Wisły. Składa się z trzech odrębnych obszarów o łącznej powierzchni 34,49 ha. Rezerwat obejmuje ponad 3,5 km odcinek wysokiego, sięgającego 87 metrów n.p.m. i stromego, nachylonego do 30o zbocza doliny Wisły. Północna granica rezerwatu znajduje się w miejscowości Starogród natomiast od południa sąsiaduj z rezerwatem „Płutowo”. Cała powierzchnia rezerwatu znajduje się w obszarze Natura 2000 „Zbocza Płutowskie” (PLH040040).

Rezerwat „Góra Św. Wawrzyńca” należy do najmniejszych rezerwatów położonych w Dolinie Dolnej Wisły. Jego powierzchnia obejmuje zaledwie 0,75 ha, a łączna długość granicy wynosi niespełna 510 metrów. 

Rezerwat jest cennym obiektem do badań naukowych, gdyż analiza osadów zgromadzonych w rynnie jeziornej pozwala rekonstruować historię rozwoju poszczególnych komponentów środowiska Doliny Dolnej Wisły w ciągu ostatniego zlodowacenia.

Rezerwat „Płutowo” swym zasięgiem obejmuje głęboko wcięty parów znajdujący się na zboczu doliny Wisły pomiędzy miejscowościami Kiełp i Płutowo. Dnem parowu płynie struga a leśny krajobraz rezerwatu urozmaicają liczne powalone i połamane konary.