Pszczoły i inne owady zapylające stanowią integralną część ekosystemów. Odgrywają niezwykle ważną rolę w zapylaniu roślin uprawnych i dzikiej flory. Szacuje się, że około 78% wszystkich gatunków roślin występujących na ziemi jest owadopylna (w tym ponad 200 gatunków roślin uprawnych). Tak więc zapylenie przez owady zapewnia przede wszystkim przetrwanie większości gatunków świata ożywionego.
Owady zapylające każdego dnia zmagają się z trudnościami, które powstały w wyniku działalności gospodarczej człowieka takimi jak: intensywne rolnictwo wykorzystujące coraz większe ilości chemicznych środków ochrony roślin, scalanie gruntów (likwidacja miedz i zadrzewień śródpolnych), likwidacja nieużytków, zanieczyszczenie środowiska itd.
W obliczu tych zjawisk ważna jest troska o owady zapylające. Każdy z nas może je wesprzeć np. zapewniając miejsca do gniazdowania poprzez tworzenie domków/hoteli dla owadów, bądź pozostawianie niewykoszonych zarośli, nieużytków, czy porośniętych miedz, w których bytują zapylacze. Należy koniecznie zrezygnować z wypalania traw i liści.
Rola zapylaczy w przyrodzie jest nie do przecenienia. To one kształtują różnorodność biologiczną, bez nich wiele gatunków roślin nie wydałoby owoców i nasion.
Dlaczego owadom potrzebne są domki?
Owady do życia potrzebują schronienia przed deszczem, niskimi temperaturami i polującymi na nie drapieżnikami. Niegdyś znajdowały je w słomianych strzechach, szparach między cegłami, w starych oknach skrzynkowych, zakamarkach w piwnicach i na strychach domów. Obecnie coraz mniej jest miejsc stanowiących dogodne dla nich schronienie.
Można im jednak taką przestrzeń stworzyć. Do budowy domku dla owadów wystarczą podstawowe narzędzia i trochę fantazji. Budulcem mogą być: trzciny, bambus, rurkowate łodygi, które są puste w środku (np. malina, czarny bez), kawałki suchego drewna, drewniane słupki z otworkami (jak na zdjęciu), sucha słoma, glina, donice, drewniane pudełka, skrzynki na kwiaty, szyszki.
Najprostszy domek może stanowić wiązka trzciny. Łodygi o średnicy ok. 8 mm należy pociąć w rurki o długości 20 cm. Tak przygotowany materiał związany sznurkiem stanowi schronienie dla owadów. Rurki trzcinowe można też ułożyć w starej donicy, drewnianym pudełku, skrzynce na kwiaty. Twórzmy też większe konstrukcje. Wystarczy drewniany stelaż z wnętrzem podzielonym na części wypełnione m.in. słomą, wiązkami trzciny, szyszkami, korą i kawałkami drewna z wywierconymi tunelikami.
Tworząc miejsca do życia owadów i chroniąc owady zapylające, mamy realny wpływ na kształtowanie krajobrazu – polskiego krajobrazu, którego owady razem z rodzimymi gatunkami roślin są nieodłącznym elementem. Zapraszamy do zapoznania się z materiałami poświęconymi ochronie gatunkowej, w tym owadom zapylającym oraz do lektury Kodeksu Dobrych Praktyk w ogrodnictwie. Więcej informacji.
Ź:
https://www.fdpa.org.pl/ochrona-zapylaczy
http://bydgoszcz.rdos.gov.pl/zrob-to-sam-domek-dla-pozytecznych-owadow