Padalec zwyczajny (Anguis fragilis). Beznoga jaszczurka, przypominająca węża. W Polsce padalec zwyczajny jest spotykany na terenie całego kraju. Jest aktywny w nocy i o zmierzchu. Zimuje często gromadnie w zakamarkach. Zjada owady, ślimaki, dżdżownice.
Gody rozpoczynają się od połowy kwietnia i trwają aż do lipca. Ciąża trwa 3 miesiące. Padalec zwyczajny jest jajożyworodny. Młode mają długość do 10 cm i rodzą się w osłonkach jajowych. Osłonki rozrywane są w trakcie porodu lub tuż po nim. Młode są od razu zdolne do samodzielnego życia. Samica ♀️ w roku zwykle rodzi od 6 do 16 sztuk.
Padalec zwyczajny jest gatunkiem w Polsce objętym całkowitą ochroną prawną.
Jest całkowicie bezbronny. Ze względu na swój wygląd mylony jest ze żmiją. Padalec zwyczajny nie jest jadowity.
Do tego gatunku zaliczamy też odmianę barwną: padalca turkusowego (Anguis colchica). Spotykany jest on między innymi na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej oraz w Świętokrzyskim Parku Narodowym. U dorosłych osobników wzdłuż ciała występują okrągłe, turkusowe plamy.
Padalec, podobnie jak inne jaszczurki, broni się przed atakiem, odrzucając część własnego ogona . Długość jego ciała dochodzi do 50 cm, z czego połowa przypada na ogon.
O podobieństwie padalca do żmii decyduje jego miedzianobrązowe i szare ubarwienie oraz pręga na grzbiecie. Jednak różnice między nimi są wyraźne:
Jedną z cech odróżniających padalca od węża jest to, że głowa padalca jest zrośnięta z tułowiem bez żadnego zwężenia, trudno jest rozpoznać, gdzie kończy się jego głowa a zaczyna, tułów.
Kolejną różnicą jest obecność otworów usznych, których u węży brak.
Padalec ma krępe, sztywne ciało, żmija – giętkie, sprężyste ciało;
Padalec – kruchy, łamliwy ogon, często w fazie regeneracji po odrzuceniu; żmija – zdrowy ogon;
Padalec ma pręgę grzbietową bladą i prostą, często więcej niż jedną; u żmii zygzakowatej pręga grzbietowa tworzy wyraźny zygzakowaty wzór.
O tym co padalec robi w naszym ogródku możecie poczytać tu: https://tiny.pl/rl7rs
Muzyka: https://www.bensound.com