Las jest najdoskonalszą formą zbiorowiska roślinności. Jako wytwór natury może powstawać spontanicznie bez udziału człowieka. Wówczas jest to proces naturalny, lecz bardzo powolny w czasie. Pozbawione roślinności tereny zostają najpierw opanowane przez gatunki niższe, jak np. mchy i porosty, następnie przez rośliny zielone, a w końcowej fazie przez roślinność krzewiastą i drzewiastą. Ten długotrwały proces nazywany jest sukcesją ekologiczną. Podczas naturalnego powstawania lasu istotną rolę odgrywają tzw. gatunki pionierskie – brzoza i sosna, które jako pierwsze spośród drzew wkraczają na nowy teren.
Obecnie zdecydowana większość lasów powstaje w sposób sztuczny z sadzenia lub siewu.
- SZKÓŁKA LEŚNA – to teren, na którym hoduje się sadzonki do zakładania lasów. Do siewu używa się wyselekcjonowanych, zebranych pod kontrolą nasion. Cykl produkcyjny w zależności od gatunku drzewa wynosi od 1 do 4 lat.
- UPRAWA – najmłodsze pokolenie drzew powstałe z siewu lub sadzenia. Uprawę powstałą w sposób naturalny z samosiewu nazywa się nalotem. Czynności wykonywane w tym okresie życia lasu to: uzupełnianie sadzonek, pielęgnacja gleby, czyszczenie wczesne, ochrona przed owadami i zwierzyną.
- MŁODNIK – pokolenie lasu powstające z uprawy lub naturalnego odnowienia (podrost), gdy drzewka stykają się gałązkami i zacieniają glebę pod nimi. Wysokość drzewek wynosi wówczas od 1,5 do 4 m . Zabiegi pielęgnacyjne w tym okresie polegają na wyszukiwaniu i wycinaniu drzewek chorych i osłabionych, czyli niepożądanych w przyszłym drzewostanie. Taką selekcję prowadzoną przez leśników nazywamy czyszczeniem późnym.
- DRZEWOSTAN DOJRZEWAJĄCY – jest to środkowa faza rozwoju drzewostanu, w zależności od gatunku drzewa zamykająca się w przedziale 20 – 80 lat. Kolejno nazywamy te drzewostany: tyczkowiną, żerdziowiną, a następnie drągowiną. Drzewa charakteryzują szybkim przyrostem wysokości i grubości, a większość gatunków osiąga w tej fazie tzw. kulminację przyrostu. Podstawowym zabiegiem wykonywanym na tym etapie wzrostu są cięcia pielęgnacyjne zwane trzebieżami wczesnymi. Wycina się wówczas egzemplarze wadliwe, aby otrzymać odpowiednią ilość osobników dorodnych.
- DRZEWOSTAN DOJRZAŁY – w fazie tej przyrost na wysokość i grubość jest znacznie mniejszy. Zabiegami, które prowadzi się w tym okresie są trzebieże późne. Cięcia te mają za zadanie dalszą promocję drzew dorodnych oraz przygotowanie drzewostanu do kolejnego odnowienia sztucznego lub naturalnego. Część drzew ulega wycięciu, dzięki czemu drzewostan zostaje przerzedzony, przepuszcza światło i opady, umożliwiając rozwój młodszych pokoleń. Drzewa pozostawione, które przekroczyły wiek rębności tworzą DRZEWOSTAN PRZESZŁORĘBNY (STARODRZEW).